تاریخ توسط مردم شکل می گیرد یا توسط الیت جامعه؟
تاریخ ایران سرشار از ناکامی ها و شکست ها ست. ما مردم همیشه در آرزوی روزی خوب سپری می کنیم و در عین حال ما مردم
محکوم می شویم که اگر اینگونه است کشور و جامعه مقصر مردم هستند.
خاندان ساسانی در انتقال قدرت بیخردانه رفتار می کنند ، لشگریان خیانت می کنند و بزرگان ظلم می کنند و ثروت اندوزی می
کنند تاوان را مردم می دهند. کشور مورد تجاوز قرار می گیرد و دویست سال مردم خاموش می شوند.
مصدق ایده های پیشروانه را بیان می کند و مردم از مصدق حمایت می کنند برای ایده های او در راه وطن جانفشانی می کنند اما نخبگان و بزرگان جامعه بر علیه او برنامه ریزی می کنند.
تجربه تاریخی نشان داده است که هیچ جامعه ای تغییر نکرده است مگر با حضور عده ای انسان شجاع و پاک دست و مسولیت
پذیر. الیت (برگزیدگان، مسولین، نخبگان ، بزرگان و یا هر ترجمه ای که مناسب می دانید) در نهایت عده ای معدود هستند که
جامعه ای را در هر مقیاسی ( از یک خانواده تا یک شرکت و یا یک کشور و …) رو به صلاح و شکوفایی می برند.
در تجربه سنگاپور در تبدیل شدن به یک کشور پیشرفته می توان این عامل را مشاهده کرد. دیدگاه لی کوان یو نخست وزیر
سنگاپور بود که باعث این تغییرات بنیادی شد و مردم پیرو بودند.
نقش رهبری (به معنای رفتار و منش و تصمیمات الیت جامعه ) در ایجاد تغییرات بی تردید در مرتبه اول است.
تا کنون نقضی بر این قاعده وارد نشده است.
جا دارد دیدگاه مان را به الیت جامعه تغییر دهیم و دقیق از نقش آنها آگاه باشیم.
قاعده ای جز این وجود ندارد. ویدئوی زیر بهانه ای شد بر یادآوری این موضوع.
تجربه کشورهای سنگاپور ، چین ، مالزی و ترکیه اثبات این موضوع است.
وجود شخصیت های مانند مصدق ، امیرکبیر و محمدعلی فروغی نیز نمونه های نزدیک به ما در تایید این موضوع که الیت
نهایت اثربخشی است و نه مردم.
شاید جامعه و تغییرات جامعه هم جوشی پیچیده از عوامل باشد اما مرز اثربخشی مردم یا بی اثر بودن مردم توسط الیت جامعه
تعیین می شود.
