کایروس چیست؟
اینکه می شنویم زندگی فقط لحظه ی اکنون است
تا به حال تجربه ای داشته اید که گذر زمان را حس نکرده باشید؟
در یونان باستان از دو واژه برای توصیف زمان استفاده می کردند. کایروس و کرونوس.
کرنومتر زمان کرنوس را نشان می دهد. کرنومتر قبل و بعد دارد. همیشه می توانیم به گذشته ای در ساعت مچی یا
موبایل خود ارجاع دهیم. یا در آینده ای از ساعت مچی و موبایل مان برنامه ای را تنظیم کنیم.
اما کایروس هم معنای زمان را می دهد. زمان کایروسی زمانی است که نه گذشته ای دارد و نه آینده ای دارد. حال
مطلق است غیر قابل اندازه گیری.
کایروس کیفیتی است تجربه شدنی از زمان، بنابراین قابل سنجش با کرونومتر نیست. نمی توانیم قبل و بعدی از آن
را جستجو کنیم ، کلیتی ست منسجم. تجربه ی ناب که چونان تماشای یک الماس تجربه شده است بنابراین یگانه
است و تنها شبیه خودش است.
این که می شنویم زندگی فقط لحظه ی حال است، آگاهیِ است ناشی از تجربه ی زمان حال.
تجربه ی سفری خوشایند، تجربه ی کیفیت زمان است ، تجربه ی کایروس است.
زمانی که در مسافرت هستیم گذر کرنوس را تجربه نمی کنیم هر چند که وجود و واقعیت دارد.
در مسافرت کایروس را تجربه می کنیم، کیفیتی از زمان که قابل اندازه گیری نیست. بودن در
کایروس همیشگی یا نزدیک به همیشگی می تواند باشد، آنگاه که در هر لحظه ی زمان
کرنومتریک نسبت به کایروس و تجربه ی آن آگاه باشیم ، یعنی آن آگاهی را در زیستِ خود
تجربه کنیم.
تنها راه آگاهی برای بشر پرسش کردن بوده است. تا کنون آگاهی آغاز نشده است مگر با پرسش کردن.
چند روش برای تجربه ی لحظه ی حال:
فاصله گذاری: در هر موقعیتی که در زمان کرنومتریک سپری میکنیم برای ورود به لحظه ی حال یا کایروس می
توانیم مثلا سه ثانیه بین فعالیت هایمان وقفه بیاندازیم.
یا برای ورود به کاری جدید می توانیم چند ثانیه زمان را متوقف کنیم سپس فعالیت را شروع کنیم.
مثلا بعد از روز کاری می خواهیم وارد خانه شویم. قبل از ورد به خانه چند ثانیه توقف می کنیم و با تمرکز بر زمانِ
اکنون، به خانه وارد می شویم. تکنیک ساده ای است اما با تجربه کردن ان احتمالا به اثربخشی ان پی میبریم.
تجربه ی زمان حال برای ما خودآگاهی به ارمغان می آورد. همین تکنیک فاصله گذاری را در هنگام گفتگوهای چالشی
می تواند اثربخش باشد. اگر عصبانی بودیم یا هیجانی فقط قبل جمله ای که می خواهیم بگوییم سه ثانیه فاصله
بگذاریم.
