عاشق سرنوشتت باش.

Amor Fati

جمله ای از دنیای باستان. جمله ای که نیچه آن را قاعده و فرمولی میداند برای عظمت انسان.

جمله ای که بعد از شنیدنش تمام حوادث و تصمیم ها و تمام اکنون ما در برابرمان نمایان می شود.

این جمله حاکی از تقدیر یا چیزی شبیه به تسلیم شرنوشت شدن نیست. انگار گونه ای فاصله اندازی میان من است و سرنوشتم

میان من و داستان من. در همین فاصله گذاری ست که من نمایان می شود.سرنوشت آنجاست چه من عاشقش باشم یا نباشم.

اما وقتی که من عاشق سرنوشتم می شوم قدرت عظیم من نمایان می شود. قدرت من در انتخاب و دوست داشتن چنان

قدرتی م یگیرد که سرنوشت با تمام قدرتش رام می شود.

نیچه در کتاب حکمت شادان می‌نویسد: «من در شمار کسانی خواهم بود که چیزها را زیبا می‌سازند. از این پس عشق من

عبارت خواهد بود از عشق به سرنوشت.» (ترجمه فولادوند، حامد، حکمت شادان، ۱۳۸۰، ص ۲۴۶)

عشق به سرنوشت گونه ای رهایی از قضاوت است. قضاوت خودم در مورد خودم. عشق به سرنوشت مثل آب بودن است

پرقدرت و جاری.

عاشق سرنوشتت که باشی می توانی با نیروی خودت، رها از هر نیرویی. بپرسی که چه مسیری را برخواهم گزید؟