در چیستی و چرایی این عالم به طور جدی و عمیق فکر نکن به نتیجه ای نخواهی رسید.
برای زندگی در پی هدفی و معنایی جست وجو نکن وجود ندارد. ناگزیری خودت چیزهایی به این عنوان برای آن فرض کنی.
زندگی یک حادثه است یک بحران که باید آن را مدیریت کنی مشکل و ناراحتی ذاتی آن است نه عارضی.
زیاد به بزرگی و شلوغی این دنیا فکر نکن به دنیای خودت و خویشان و آشنایان و محیط بلافصل بیشتر فکر کن.
بهتر است هر نقصی و هر عیبی را عادی ببینی و اگر به چیز خوب و خوشایندی برخوردی آن را عجیب بیابی.
با دو پای رفع نیازهای غریزی و مشغولیت راه برو و با دو بال لذت و آسودگی پرواز کن.
سرآسیمگی و بیقراری آفت است. تمرین آرامش و نگاه همراه با وقفه و دقت کن.
خشم و پرخاش و توهین بدترین چیز این دنیاست تلاش کن تا می شود از آن پرهیز کن.
صداقت و صراحت خوب است اما نه زیاد هر نمایشی ریا نیست. زندگی ناگزیر از مقادیری نمایش است. اگر درونت خوب نیست بیرونت را خوب کن.
دنیا راه حل اساسی ندارد. مثل آن بیماریهایی است که پزشک میگوید باید با آن راه بیایی راه بیا.
زنها تنها بهانه ی زندگی اند. از خواهر و مادر و دختر تا همسر و هم بر حس احترام و ستایش و خدمت به آنها را درونی کن.
خوبی یعنی تلاش برای تقسیم اندکی از لذت با دیگران خوبی کن حتی با یک لبخند.
از حسرت گذشته و آرزوی آینده گریزی نیست ولی مبادا مردابی شود و تو را در خود گرفتار کند. دفع خواطر کن
اعتدال و احتیاط مسیر اصلی زندگی است. هر چند گاهی هم عبور از گردنه های ریسک ناگزیر است تلاش کن برای تعادل میان این دو.
ورزش و بازی و هنر فرارگاه های خوبی اند، با آنها تفنن کن.
همه چیز را با قطعیت نگو و در همه چیز سریع و مطمئن اظهار نظر نکن.
جایی که همه در حرف زدن برهم سبقت میگیرند تو در این مسابقه شرکت نکن.
اخبار زیاد گوش نکن واگویه های رایج سیاسی گفتوگوهایت را لبریز نکند.
شهر ساعت کار است و طبیعت زنگ تفریح از یکنواختی یکی به دیگری پناه ببر.
از آدمیان به تنهایی و از تنهایی به آدمیان در آمد و شد باش.
یک شنبه ۲۴ تیرماه ۹۸ .
