سلام من سعید شریفی هستم.
در دانشگاه‌های تبریز و شهید بهشتی فلسفه خوانده‌ام. سپس معماری خواندم و اکنون مهندس معمار هستم. علایق من هیچ‌گاه در یک‌رشته خلاصه نشده است.
اما همیشه کشف کردن و خلق کردن از بهترین تجربه‌های من بوده است. کنجکاو هستم . توجه من به جزییات بسیار زیاد است بعضی مواقع احساس می‌کنم با کشف این جزییات دنیا را از نو تعریف می‌کنم کشف کردن برایم برابر با خلق کردن است. لذت این کشف کردن وقتی بیشتر می‌شود که من بتوانم این کشف را با دیگران سهیم بشوم. کشفی دوباره و خلقی دوباره اتفاق می‌افتد.
در تجربه‌های درونی من همیشه دو واژه نقش زیادی داشته‌اند تجربه و زمان. وقتی من توانستم تجربه‌ای کامل داشته باشم که
پی بردم زمان توهمی بیش نیست. این تجربه به من آموخت که شناخت ما از خودمان با شناختی که ما از زمان داریم رابطه‌ای
نزدیک دارد. این رابطه ازنظر من رابطه‌ای محدودکننده است؛ اما آنگاه‌که از زمان رها می‌شویم شناخت ما نیز از خودمان رها
می‌شود.
وقتی ما شروع می‌کنیم به تجربه کردن زندگی آنگاه هست که در مورد خودمان آگاهی به دست می‌آوریم اگر که این تجربه کردن
همراه با پرسش باشد. پرسش و بازخوردی که خودمان از خودمان می‌کنیم. این تحلیل ، پرسش و بازخورد فرایندی همیشگی و
مدام هست. درنتیجه ما همیشه در حال پرسش کردن، تجربه کردن و بازخورد و تحلیل از خود هستیم.
از پرسش‌ها بازخورد می‌گیریم و از بازخوردها پرسشی برای آغاز تجربه‌ای دیگر. تجربه و پرسش از زندگی وقتی زایا و خلاق است
که این فرایند همراه با بازخورد باشد.
اگر بنا را بر تجربه کردن زندگی قرار دهیم می‌بینیم همیشه امکانی برای انتخاب تجربه وجود دارد. در تجربه کردن، در مسیر بودن است که اهمیت دارد و رسیدن حاصلی از در مسیر بودن است. رسیدن همان در مسیر بودن است.برای همین عاشق کوله پشتی هستم.
ایمیل من sharifiarc@gmail.com
.من عاشق خواندن نظرات شما هستم. آییدی تلگرام من
خودت را معماری کن کانال سایت در تلگرام
