انسان‌های مؤثر با انجام دادن اولویت‌های خود فراتر از مدیریت زمان عمل می‌کنند درواقع راهبری خویش می‌کنند.
انسان دارای چهار ویژگی، خودآگاهی، تخیل، شعور و اراده آزاد است.
اراده‌ی آزاد داشتن، حاصل تلاشی شدید و یک‌باره نیست که موفقیت می‌آفریند بلکه موفقیت و مؤثر بودن حاصل تصمیم‌های روزانه است. اراده آزاد با میزان تعهد شخص نسبت به خودش و داشتن تمامیت با خودش بستگی دارد. هرچقدر عمل شخص با گفتارش همخوانی داشته باشد در تمامیت به سر می‌برد. در تمامیت بودن نشانه‌ای از اراده آزاد داشتن است.
راهبری خویش در عمل پیروی از درون خویش است. عمل کردن بر مبنای رسالت شخصی است.
امور مهم و اضطراری نیستند که ما را در راهبری خویش مؤثر می‌کنند. امور اضطراری واکنش ما را طلب می‌کنند و نه کنش ما که حاصل انتخاب‌های ما است.
امور مهم چون اضطراری نیستند بدون عاملِ بودن قابل انجام نیستند و از این فراتر، ما وقتی می‌توانیم امور مهم غیر اضطراری را انتخاب کنیم که بر اساس عادت دوم به رسالت شخصی خود آگاه باشیم.
انجام دادن امور مهم اما غیر اضطراری نمود پیدا کردن عادت دوم و عادت سوم یعنی عامل بودن و رسالت شخصی ما است.
اکنون به یک فعالیت بیندیشید که اگر آن را به‌طور عالی و مستمر انجام دهید در زندگی شخصی و شغلی به نتایج عالی و چشمگیر می‌رسید.
هرگونه فعالیت در جهت راهبری خویش، توسعه فردی و مطالعه و یادگیری در حیطه امور مهم اما غیر اضطراری هستند بنابراین فقط فردی که عامل باشد و به رسالت شخصی خود آگاه باشد می‌تواند آن‌ها را به‌طور مؤثر انجام دهد.
استفان کاوی توصیه می‌کند از طریق عادت دوم یعنی آغاز کردن از پایان، از افقِ دیدمان، رسالت خویش و نقش‌ها و هدف‌هایمان را تعیین کنیم و از طریق عادت سوم که اولویت دادن به امور مهم اما غیر اضطراری است برنامه‌ریزی کنیم و هدف‌هایمان را اجرا کنیم.
عادت سوم برنامه‌ریزی پیرامون نقش‌ها و هدف‌هایمان است و از این طریق ایجاد انضباط درونی برای اجرای آن‌ها است.
به نظر استفان کاوی عادت عامل بودن (عادت اول) به ما نگرش و دیدگاه شخصی می‌دهد. عادت آغاز کردن از افق دیدمان (عادت دوم) راهبری خویش را در ما پدید می‌آورد. عادت سوم، نخست امور نخست را قرار دهید که همان انجام دادن امور مهم اما غیر اضطراری است؛ در ما مدیریت خویشتن را ایجاد می‌کند.
استفان کاوی انجام این سه عادت را مستلزم داشتن چهار ویژگی می‌داند: خودآگاهی، تخیل، شعور و اراده آزاد.
عادت اول، عامل بودن مستلزم خودآگاهی است مستلزم این هشیاری که خودتان برنامه‌نویس زندگی‌تان هستید.
در عادت دوم قادر هستید در هر وضعیتی معنا و حقیقتی را خلق کنید و رسالت‌ها و هدف‌هایتان را تعیین و دنبال کنید که این مستلزم این آگاهی است که تخیل و شعور دارید.
عمل به عادت سوم مستلزم اراده آزاد است. به اجرا درآوردن هدف‌هایمان همان آفرینیش فیزیکی و عینی است و معنای حقیقی مدیریت خویشتن است.
اراده آزاد به این معنا است که بر اساس و به علت ارزش‌هایی که برای خود انتخاب کرده‌ایم قادر هستیم اراده‌ی مستقل خود را بکار گیرید.
پایه و اساس منَش این است که حتی زمانی که احساس خوبی نسبت به انجام کاری ندارید، اما آن را انجام می‌دهید زیرا انجام آن را بر اساس ارزش‌هایتان می‌دانید.
با پرورش این سه عادت به احساس استقلال و اتکابه‌نفس می‌رسید. احساس ایمنی درونی. دیگر احساس ارزشمند بودن خود را از مقایسه با دیگران به دست نمی‌آورید. بلکه منشأ احساس ارزشمندی در درون خودتان خواهد بود.
