داستان من
اینجا روایت نبرد من است با خودم و برای خودم. اینجا آینه ی من است تا شجاعانه به آن نگاه می کنم تا خودم و دنیا را برای خودم بسازم .
شروع کردن از خود
زندگی تغییر میکند چون ما تغییر می کنیم . پس قبل از اینکه تغییر اتفاق بیافتد در جستجو برای راهی برای آن تغییری باشیم که دوس داریم از ما یک خود عالی بسازد از ما بهترین خود را بسازد.
در جستجو برای یافتن راهی شاید به این کلمات رسیده باشید.
خود عالی وجود ندارد بلکه ساخته می شود . زندگی نقطه ای و هدفی برای رسیدن نیست .من عمرم را تا حدی اینگونه گذراندم .
زندگی را مثل سکوی نمایشی می دیدم که همیشه باید منتظرش باشم تا یکباره پرده کنار برود تا من ببینم زندگی چیست.
اما تجربه به من ثابت کرد زندگی یک مسیر است. و در مسیر بودن به معنای به زندگی رسیدن است.
مسیر اگر طراحی شده باشد مسیر ما خواهد بود و ما از آن لذت می بیریم.
مسیر ی که انتخاب ما نباشد مسیر ما نیست، زندگی ما نیست.
نشستن و مسیر پیدا کردن خیلی اساسی تر از در مسیر بودن است.
من اینجا از نشستن و پیدا کردن مسیر از طراحی و معماری مسیر حرف می زنم.
سفر بدون جستجو و بر اساس شنیده ها سفر لذت بخشی نخواهد بود. همچنانکه سفر شجاعانه ی نخواهد بود چون سفر با اصالتی نیست.
سفر با اصالتی نیست زیرا ساخته ی ما نیست.
اولین گام
معماری کردن خود کشف کردن خودی است که دوست می داریم .
آغاز اگاهی پرسش است. ماهیت دانایی و اگاهی پرسش کردن است.
پرسش کردن از خود اولین گام است در طراحی این مسیر و تلاش کردن برای یافتن پاسخ در مسیر زندگی بودن است.
خویشتن برای بازسازی خود همواره می پرسد. تا برای تجربه ی آغاز توانمند باشد.
شاخت ما از خویش برای طراحی زندگی و معماری خویش از پرسیدن به دست می اید.
زندگی جایی نیست که من می‌روم؛
زندگی مسیری است که من می‌روم.
رفتن و در مسیر بودن ، برنامه‌ریزی ، طراحی و تلاش کردن می‌طلبد.
اگر انتظار دارم که به جایی برسم جز از طریق در مسیر بودن نخواهم رسید.
