از نوشتن و برون ریزی ذهنی

1,624

می دانید در نزدیکی ما کسی است که در ده سال از عمرش حدود چهار میلیون کلمه نوشته است. محمدرضا شعبانعلی در ده

سال چهار میلیون کلمه نوشته است؛ داستان کیفیت از راه کمیت می گذرد اینجاست.

اگر ما مسله داشته باشیم که حتما داریم برون ریزی ذهنی مهمترین راه برای پیدا کردنِ راه حل است. چرا که نوشتن و یا بازگو

کردن مسئله راهی برای یافتن پاسخ اگر نباشد؛ راهی ست برای روشن تر کردن مسئله، که روشن تر کردن مسله از یافتن پاسخ

نیز اثربخش تر است.

تا زمانی که مسئله هاله ای ذهنی ست در مغز ما ، فقط سوختی ست که گفتگوهای ذهنی ما را شعله ورتر می کند. اما وقتی

مسئله تبدیل به کلمات می شود رام می شود و روبروی ما تبدیل به امری واقعی می شود در انتظار حل شدن، شفاف می

شود و از هاله های ابهام و مه گونه ی خود شسته می شود.

اگر چه حرف زدن هم می تواند به روشن شدن مسئله ی ما کمک کند اما گوش انسانها معمولا با دهانشان ارتباط دارد . از شما

مسئله ی تان را می شنوند و به احتمال زیاد شروع می کنند به حرف زدن و مشورت دادن.

اما قلم و کاغذ شنوا ترین گوش های عالم هستند می شنوند اما حرف نمی زنند. چه دوستی و رابطه ای از این مطمئن تر ؟

نوشتن باعث می شود که ما بیشترین توانمندی ذهن خود و سیستم ادراکی مغز را برای حل مسئله به کار بگیریم.

شعار بس است

حرف بدون عمل درباره ی نوشتن زدن، شعاری ترین شعار جهان است. پس بنویسیم حتی اگر شده شعاری و یادمان باشد که

کسی در اطراف ما هست که در ده سال چهار میلیون کلمه نوشته است یعنی هر ۹۰ ثانیه یک کلمه.

صفحات صبحگاهی

بهترین ایده برای نوشتن صفحات صبحگاهی هستند که جولیا کامرون در راه هنرمند مطرح کرده است. شیوه ای خلاقانه و ساده

برای نوشتن.

۱۲ هفته نوشتن ، سه صفحه هر روز صبح بدون هیچ شیوه ای، زیرا همه شیوه ها درست هستند.

ویژگی های صفحات صبحگاهی

اثر هنری نیستند.

برای کسی نوشته نمی شوند یعنی برای خواندن نوشته نمی شوند.

سه صفحه حرکت دست روی کاغذ است.

بیرون ریختن همه ی چیزهایی است که در ذهن هستند.

هیچ کس آنها را نمی خواند حتی خودتان.

 

اگر نوشتیم تغییر می کنیم.

حتی کامنت در زیر پستی اگر با اسم واقعی خودمان باشد، تجربه ی نوشتن را برایمان به ارمغان می آورد.

و جز با نوشتن نمی توان از نوشتن حرف زد.

 

خودت را معماری کن در تلگرام

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.